تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
۴- هنرهای زیبا
هنرهای زیبا یک سبک هنری است که در درجه اول برای ارضای حس زیبایی پسندی توسعه یافته است. این تعریف، هنرهای زیبا را بر هنرهای دکوراتیو و تجاری متمایز و برتری می بخشد، که در بعضی موارد نیز به صورت کاربردی به کار گرفته می‌شود. در این تعریف هنر امکان بیان و نمایش کامل تخیل یک هنرمند را فراهم می‌آورد ، بدون هیچ گونه ملاحظات تجاری یا کاربردی.
در حالی که هنرهای زیبا به صورت کلی می‌تواند شامل هفت نوع هنر باشد، هنرهای تجسمی زیبا به طور سنتی به سه هنر تجسمی محدود می شوند: نقاشی، مجسمه‌سازی و معماری. با این حال ، تفسیرهای وسیع‌تر از هنرهای تجسمی زیبا، شامل طراحی نیز می شود. نقاشی‌های استادان به عنوان هنرهای زیبا در نظر گرفته می‌شوند.
اصطلاح "هنرهای زیبا" برای هنرهای غربی از دوره رنسانس به بعد استفاده می‌شد تا اشکال خاص هنری را از اشکال نوظهور طراحی تجاری یا آثار صنعتگران متمایز کند.
اگرچه این هنر را به عنوان "زیبا" تلقی و متمایز می‌کند، اما این امر به دلیل اظهارنظر در مورد کیفیت اثر مورد بحث نیست. در عوض ، این تعریف به روش و خلوص رشته مربوط می شود. سایر اشکال بصری هنر نیز هرچند می‌توانند از کیفیت بالایی برخوردار باشند اما ممکن است به عنوان "هنرهای زیبا" طبقه بندی نشوند.
"هنرهای زیبا" عمدتا یک اصطلاح غربی است ، اما فرهنگ‌های دیگر تمایزهای مشابهی بین هنرهای "بالا" و "پایین" مشاهده کرده‌اند. سه هنر زیبا نقاشی، مجسمه‌سازی و معماری گاهی اوقات "هنرهای اصلی" نیز نامیده می شوند ، و "هنرهای جزئی" به سبک‌های هنری تجاری یا تزئینی اشاره دارند.
معماری تنها شکل هنرهای تجسمی زیبا با عناصر عملی است. با این حال، معماری همه ساختمان‌هایی که به طور روزمره با آن روبرو می‌شوید در طبقه بندی معماری زیبا قرار نمی گیرند و باید احساس زیبایی و خلاقیت در خط مقدم طراحی معمار باشد.
هنرمندان هنرهای زیبا برجسته، نسبت به همتایان تجاری و دکوراتیو خود معمولاً از موقعیت بالاتری برخوردارند، چه در طول زندگی خود و چه پس از مرگ. هنرهای قدیمی‌تر، مانند هنرهای کلاسیک از آثار باستانی، معمولاً هنرهای زیبا محسوب می‌شوند. از هنرمندان برجسته هنرهای زیبا و استادان قدیمی می‌توان به لئوناردو داوینچی و میکل آنژ که بین رنسانس و قرن هجدهم فعالیت می‌کردند، اشاره کرد.
در حالی که بسیاری از آثار هنری قدیمی یا کلاسیک به عنوان هنرهای زیبا در نظر گرفته می شوند ، هنرهای مدرن و معاصر نیز می توانند در این دسته قرار گیرند. از قرن نوزدهم، طبقه جدیدی از هنرمندان هنرهای زیبا در قالب امپرسیونیسم، اکسپرسیونیسم و دیگر ژانرهای هنر مدرن ظهور کردند. این ژانرها شامل هنرمندان شناخته شده ای مانند پابلو پیکاسو ، وینسنت ون گوگ ، جکسون پولاک ، کلود مونه و امبرتو بوچینی می‌شود.
بسیاری از هنرمندان هنرهای زیبا در دوران معاصر با الهام از عناصر دیگر هنرهای تجسمی ، تعریف هنر زیبا را گسترش داده‌اند. با این حال ، ماهیت منحصر به فرد و محدود هنر آنها و خلاقیت بی حد و حصر ، جایگاه نخبه هنرمندان هنرهای زیبا معاصر را حفظ می‌کند. هنرمندان مشهور معاصر امروزه عبارتند از دیوید کراکوف ، جف کونز ، یایو کاسوما ، باربارا کروگر ، دیمین هرست و آی وی وی.
نقاشی یکی از پررونق‌ترین هنرهای تجسمی در فرهنگ ایرانی است که ریشه های آن به قرن ها قبل برمی‌گردد ، که آن را می‌توان از مجسمه‌سازی در دوران هخامنشی تا تصویرهای عامیانه بر روی کاشی‌ها در چایخانه‌های امروزی یافت.
در واقع ، هنر زیبای تذهیب ایرانی، آنقدر غنی از ظرافت است که باعث شده هنرمندانش از برس های که تنها یک مو دارند استفاده کنند و این هنر دست هنرمندان ایرانی در سراسر جهان مشهور است. اعتقاد بر این است که منشأ این نوع هنر را باید درگرایش نقاشی رهبر مذهبی ایرانی به نام مانی که در سال ۲۱۶-۲۷۷ بعد از میلاد می‌زیسته است، جستجو کرد.گفته می‌شود وی کتاب خود را به نام ارژنگ را با نقوش و تصاویر زیبا می‌آراسته است. اما بعدها چون آموزه‌های اسلامی، به پرتره و تصویر افراد علاقه‌ای نداشت، برای تزئینات از خوشنویسی ، نقوش گلدار ، ترکیبات هندسی استفاده شد.
امروزه ، اصطلاح "هنرهای تجسمی" شامل هنرهای زیبا ، هنرهای تجاری و هنرهای تزئینی کاربردی است. با این‌حال شاید بتوان گفت هنرهای تجسمی بسیار فراتر از این تعاریف است. تا قرن بیستم ، اصطلاح "هنرمند" اغلب مختص هنرمندانی بود که در هنرهای زیبا کار می کردند.
هنرمندان متخصص در صنایع دستی ، تجاری یا هنرهای کاربردی اغلب نادیده گرفته می شدند اما امروزه ، مهارت و استعداد این هنرمندان در همه حوزه‌های هنرهای تجسمی استفاده می‌شود.
نظرات شما عزیزان:
